闲情赋

闲情赋原文：

佳期大堤下，泪向南云满
龙鱼失水难为用，龟玉蒙尘未见珍
九华山路云遮寺，清弋江村柳拂桥
冉冉年时暮，迢迢天路征
　　初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
荆吴相接水为乡，君去春江正淼茫
　　考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
　　激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
　　夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
漫向寒炉醉玉瓶，唤君同赏小窗明
至今窥牧马，不敢过临洮
惟有年时芳俦在，一例差池双剪
儿童散学归来早，忙趁东风放纸鸢
念天地之悠悠，独怆然而涕下

闲情赋拼音解读：

jiā qī dà dī xià，lèi xiàng nán yún mǎn
lóng yú shī shuǐ nán wéi yòng，guī yù méng chén wèi jiàn zhēn
jiǔ huà shān lù yún zhē sì，qīng yì jiāng cūn liǔ fú qiáo
rǎn rǎn nián shí mù，tiáo tiáo tiān lù zhēng
　　chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
jīng wú xiāng jiē shuǐ wèi xiāng，jūn qù chūn jiāng zhèng miǎo máng
　　kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
　　jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
　　fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
màn xiàng hán lú zuì yù píng，huàn jūn tóng shǎng xiǎo chuāng míng
zhì jīn kuī mù mǎ，bù gǎn guò lín táo
wéi yǒu nián shí fāng chóu zài，yī lì chā chí shuāng jiǎn
ér tóng sàn xué guī lái zǎo，máng chèn dōng fēng fàng zhǐ yuān
niàn tiān dì zhī yōu yōu，dú chuàng rán ér tì xià
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

丁晋公被放逐，士大夫避嫌疑，没有人敢与他互通声息，以书信问讯往来。有一天，忽然有他的一封信投给执政大臣，执政大臣收信后不敢打开，立即报告给了皇上。等到打开信封，才知道里面装的　　是
这三首诗写两夫妇别后相思。诗从男女两个方面写，由于着笔的角度不同，所以能够维妙维肖地传达出双方由心理、处境的不同决定着的表情方式的差异，所谓一种相思，两样别情。这三首诗既独立成章，
索头虏姓拓跋氏，他的先人是汉代人李陵的后人。李陵投降匈奴，后裔有千百种，各有各的名号，索头是其中的一种。晋代初年，索头种有几万部落在云中一带。惠帝末年，并州刺史东嬴公司马腾在晋阳被
赵长卿是宋朝宗室，有词集《惜香乐府》，按春、夏、秋、冬四季，编为六卷，体例如同《草堂诗余》，为词家所稀有。这首词被编在“春景”一项内，近人俞陛云称它是“《惜香集》中和雅之音”（《宋
文忠周郎皆为难得一遇的贤才，东坡以其自比，对其持激赏之意，无论是著文还是作诗，应如若同文忠周郎一般怀有真性情，此二人乃真正的性情中人。苏轼在《将至广州用过韵寄迈迨二子》也有言：“皇

相关赏析

元和天子禀赋神武英姿，可比古来的轩辕、伏羲。他立誓要洗雪历代圣王的耻辱，坐镇皇宫接受四夷的贡礼。淮西逆贼为祸五十年，割据一方世代绵延。自恃强大，不去占山河却来割据平地；梦想挥戈
黄帝问道：五脏都能使人发生痿病，是什么道理呢？岐伯回答说：肺主全身皮毛，心主全身血脉，肝主全身筋膜，脾主全身肌肉，肾主全身骨髓。所以肺脏有热，灼伤津液，则枯焦，皮毛也成虚弱、干枯不
肆师的职责是，掌管建立王国的祭祀之礼，而协助大宗伯。建立大祭祀之礼，[规定]用玉、束帛和纯色而完好的牲；建立次一等祭祀之礼，[规定]用牲和束帛；建立小祭祀之礼，[规定]用牲。按照一
中秋节，中国传统节日之一，为每年农历八月十五，传说是为了纪念嫦娥奔月。八月为秋季的第二个月，古时称为仲秋，因处于秋季之中和八月之中，故民间称为中秋，又称秋夕、八月节、八月半、月夕、
　　天尊贵在上，地卑微在下，《易经》中乾为天为高为阳，坤为地为低为阴的象征就定了。天地间万事万物莫不由卑下以至高大，杂然并陈，《易经》中六爻贵贱的位置，亦依序而排定了。天地间万

作者介绍

张灵 张灵，生卒年不详。生于成化，约卒于正德初，年四十左右。字梦晋，吴郡（今江苏苏州）人，家贫，与唐寅为邻，两人志趣相投，茂才相埒。又同为府学生员，故交谊最深。画作受唐寅影响极大。工诗文，祝允明弟子。少与祝允明、唐寅、文徵明齐名，并称“吴中四子”，性落拓嗜酒，好交游，醉即使酒作狂。所画人物冠服玄古，形色清真，无卑庸之气。间作山水，笔生墨劲，斩然绝尘。并善竹石、花鸟，清新可喜，书法亦佳。 弘治十三年（1500）尝为唐寅作《荷池消夏图》图录于《艺林月刊》八十四期。传世作品有《招仙图》卷、弘治十四年（1501）作《秋林高士图》轴（有文徵明楷书题跋）现藏故宫博物院；《渔乐图》轴藏台北故宫博物院；弘治十七年（1504）作《织女图》轴藏上海博物馆。其生平按《吴越所见书画录》载：“梦晋与唐六如、祝希哲同时友善，画更高于六如，死亦更早。”言张灵死在唐寅（1470—1523）之前。徐祯卿《新倩籍》中有记张灵诗文（略），极尽悲悼哀悯之情。按徐祯卿卒于1511年，时唐寅四十二岁，而张灵必卒于徐之前，由此推知张灵生于成化，约卒于正德初，年四十左右。