闲情赋

闲情赋原文：

　　初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
枕中云气千峰近，床底松声万壑哀
微雨如酥，草色遥看近却无
　　考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
路出大梁城，关河开晓晴
笔落惊风雨，诗成泣鬼神
凭高眺远，见长空万里，云无留迹
林中有奇鸟，自言是凤凰
老景萧条，送君归去添凄断
　　夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
牛羊自归村巷，童稚不识衣冠
表独立兮山之上，云容容兮而在下
草满池塘水满陂，山衔落日浸寒漪
　　激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！

闲情赋拼音解读：

　　chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
zhěn zhōng yún qì qiān fēng jìn，chuáng dǐ sōng shēng wàn hè āi
wēi yǔ rú sū，cǎo sè yáo kàn jìn què wú
　　kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
lù chū dà liáng chéng，guān hé kāi xiǎo qíng
bǐ luò jīng fēng yǔ，shī chéng qì guǐ shén
píng gāo tiào yuǎn，jiàn cháng kōng wàn lǐ，yún wú liú jī
lín zhōng yǒu qí niǎo，zì yán shì fèng huáng
lǎo jǐng xiāo tiáo，sòng jūn guī qù tiān qī duàn
　　fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
niú yáng zì guī cūn xiàng，tóng zhì bù shí yì guān
biǎo dú lì xī shān zhī shàng，yún róng róng xī ér zài xià
cǎo mǎn chí táng shuǐ mǎn bēi，shān xián luò rì jìn hán yī
　　jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

孙搴，字彦举，乐安人氏。少时厉志好学，从检校御史迁为国子助教。太保崔光推荐其撰修国史，后又做过行台郎，因文才而被世人称许。由于参与过崔祖螭的反叛活动，被迫逃到王元景家中躲藏，得大赦
“汉上繁华，江南人物，尚遗宣政风流”。此词以追怀南宋起笔，汉上指江汉流域，是女词人故乡。江南指长江中下游流域，词中借指南宋。都会繁华，人物如云。指故国的繁盛。“尚遗宣政风流”，南宋
这首送春词，抒写了伤春惜春的情怀。上片言春之短暂。屈指迎春，弹指春去。画檐蛛网，也留春住。下片抒写伤春愁绪。几日春晴，几夜春雨，春将归去矣！伤春之句，题遍屏窗。全词曲折有致，思绪缠
　　孟子说：“有一个人的无名指弯曲而不能伸直，但并不疼痛而且不妨碍做事，如果有人能替他伸直，哪怕是到秦国、楚国去治疗，他也不会觉得路途遥远，这是因为他的指头比不上别人。指头比不
孟春正月，太阳的位置在营室宿。初昏时刻，参宿出现在南方中天。拂晓时刻，尾宿出现在南方中天。孟春在天干中属甲乙，它的主宰之帝是太皞，佐帝之神是句芒，它的应时的动物是龙鱼之类的鳞族，声

相关赏析

秦惠王以寒泉子说：“苏秦欺负我们太甚，他企图凭一个人的雄辩之术，来改变山东六国君主的政策，企图连结合纵之盟来抗拒和欺扰秦国。赵国原来就自负兵力雄厚，所以就首先派苏秦用重礼联合诸侯订
①咏怀句：谓吟诗抒怀不许重阳节老去。老重阳倒装句式，应读为重阳老。霜雪：指斑白头发。②白衣：白衣使者，江州刺史王弘派来给陶渊明送酒的使者。详见善权《奉题王性之所藏李伯时画渊明：采菊
汲来清凉井水漱口刷牙，心清了再拂去衣上尘土。悠闲地捧起佛门贝叶经，信步走出东斋吟咏朗读。佛经真谛世人并无领悟，荒诞之事却为人们追逐。佛儒精义原也可望暗合，但修养本性我何以精熟。
诗一、二两章是实写，但从实实在在的事件记述中，人们能够见到诗的主人公心理活动的微妙变化。“终朝采绿，不盈一匊”，采绿者手在采菉，心已不知飞越几重山水，心手既不相应，自然采菉难满一掬
①蹙：同“蹴”，踢，踏也。

作者介绍

孙樵 [唐]（约公元八六七年前后在世），字可之，（《文献通考》作隐之。此从新唐书艺文志注）关东人。生卒年均不详，约唐懿宗咸通中前后在世。唐宣宗大中九年，（公元八五五年）登进士第，官至中书舍人。广明初，（公元八八o年）黄巢入长安。樵随僖宗奔赴歧陇，授职方郎中，上柱国，赐紫金鱼袋。樵尝删择所作，得三十五篇，为《经维集》三卷，《新唐书艺文志》传于世。 所做古文，刻意求新，自称是韩愈的四传弟子。