闲情赋

闲情赋原文：

　　考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
此情可待成追忆只是当时已惘然
　　初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
征人去日殷勤嘱，归雁来时数附书
帘控钩，掩上珠楼，风雨替花愁
相逢清露下，流影湿衣襟
　　激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
玉碗冰寒滴露华，粉融香雪透轻纱
身既死兮神以灵，魂魄毅兮为鬼雄
青枫飒飒雨凄凄，秋色遥看入楚迷
但见泪痕湿，不知心恨谁
冬宜密雪，有碎玉声
　　夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
看朱成碧思纷纷，憔悴支离为忆君

闲情赋拼音解读：

　　kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
cǐ qíng kě dài chéng zhuī yì zhǐ shì dāng shí yǐ wǎng rán
　　chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
zhēng rén qù rì yīn qín zhǔ，guī yàn lái shí shù fù shū
lián kòng gōu，yǎn shàng zhū lóu，fēng yǔ tì huā chóu
xiāng féng qīng lù xià，liú yǐng shī yī jīn
　　jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
yù wǎn bīng hán dī lù huá，fěn róng xiāng xuě tòu qīng shā
shēn jì sǐ xī shén yǐ líng，hún pò yì xī wèi guǐ xióng
qīng fēng sà sà yǔ qī qī，qiū sè yáo kàn rù chǔ mí
dàn jiàn lèi hén shī，bù zhī xīn hèn shuí
dōng yí mì xuě，yǒu suì yù shēng
　　fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
kàn zhū chéng bì sī fēn fēn，qiáo cuì zhī lí wèi yì jūn
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

《渔家傲·五月榴花妖艳烘》是宋代欧阳修的一首词。上片写端午节的风俗。用“榴花”“杨柳”“角粽”等端午节的标志性景象，表明了人们在端午节的喜悦之情。下片写端午节人们的沐浴更
此诗是《大雅·生民之什》的第四篇。关于此诗的主旨，《毛诗序》在解《生民之什》的第一篇《生民》为“尊祖也”，解第二篇《行苇》为“忠厚也”，解第三篇《既醉》为“大平也”之后，
体亲，即体恤父母。子女应当用心体恤父母，尤其应当体贴父母的心思，言行举止都要符合父母的心意，让父母欢心。同时，如果父母有过，作为子女的也应该劝导父母改过行善。珍惜与父母相处的日子，
李光弼是营州柳城人。他父亲李楷洛，本是契丹酋长，武则天时进入朝廷，累官到左羽林大将军，封爵蓟郡公。吐蕃侵犯河源，李楷洛率精兵击退了他们。出征前，他对别人说：“敌人打败后，我不会回来
《登金陵凤凰台》是李白集中为数不多的七言律诗之一。此诗一说是天宝（唐玄宗年号，742～756）年间，作者奉命“赐金还山”，被排挤离开长安，南游金陵时所作；一说是作者流放夜郎遇赦返回

相关赏析

①残腊：残冬。古时农历十二月为腊月。②颂椒：赞美酒香。椒，用椒浸制的酒。《荆楚岁时记》：“俗有岁首用椒酒，椒花芬芳，故采花以贡樽。”
柳如是，本姓杨，名爱，号影怜，又号我闻居士、河东君，一说浙江嘉兴人，一说江苏苏州吴江区人。明末清初名妓，秦淮八艳之一，夫钱谦益是东林党首领，南明礼部尚书，后降清，仍为礼部侍郎。虽然
　　在石溪住久了开始思念端午时节的场景，在驿馆楼前观看开始行动的时机。鼙鼓初击时似雷声，兽头吐威，万人冲破齐声呼喊，跳跃着的浪花与飞鸟争先恐后。多条船像龙一样的向前冲去，果然获
有人对秦武王说：“臣私下十分疑惑大王何故轻视齐、楚，而且待韩国就象对待奴仆，极不礼貌。臣听过这样的话，胜而不骄是王者作为，败而不忿是霸主胸襟。胜而不骄，故能服众；败而不忿，才能与周
只怕自己不肯去帮助他人，不怕自己的能力不够。应该使他人不忍心欺侮我，而不是因为畏惧我，所以才不敢欺侮我。注释济人：救济别人。

作者介绍

吴师道 吴师道(1283—1344)，字正传，婺州兰溪县城隆礼坊人。生于元世祖至元二十年，卒年惠宗至正四年，年六十二岁。聪敏善记诵，诗文清丽。19岁诵宋儒真德秀遗书，乃致力理学研究，竭力排斥其他学说。少与许谦同师金履祥，与柳贯、吴莱、许谦往来密切。又与黄溍、柳贯、吴莱等往来倡和。元至治元年(1321)登进士第。授高邮县丞，主持兴筑漕渠以通运。调宁国录事。适逢大旱，礼劝富户输捐助购米3700石平价出售，又用官储及赃罚钱银38400余锭赈济灾民，使30万人赖以存活，百姓颂德。至元初年任建德县尹，强制豪民退出学田700亩。又建德素少茶，而榷税尤重，经其一再上言，茶税得以减轻。因为官清正，被荐任国子助教，延祐间，为国子博士，六馆诸生皆以为得师。后再迁奉议大夫。以礼部郎中致仕，终于家。生平以道学自任，晚年益精于学，剖析精严。