闲情赋

闲情赋原文：

入我相思门，知我相思苦
激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
无边家国事，并入双蛾翠
汀洲采白苹，日落江南春
夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
望天王降诏，早招安，心方足
考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
长条别有风流处，密映钱塘苏小家
自与东君作别，刬地无聊
燕子斜阳来又去，如此江山
手种堂前垂柳，别来几度春风
山中夜来月，到晓不曾看
依旧，依旧，人与绿杨俱瘦
初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。

闲情赋拼音解读：

rù wǒ xiāng sī mén，zhī wǒ xiāng sī kǔ
jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
wú biān jiā guó shì，bìng rù shuāng é cuì
tīng zhōu cǎi bái píng，rì luò jiāng nán chūn
fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
wàng tiān wáng jiàng zhào，zǎo zhāo ān，xīn fāng zú
kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
cháng tiáo bié yǒu fēng liú chù，mì yìng qián táng sū xiǎo jiā
zì yǔ dōng jūn zuò bié，chǎn dì wú liáo
yàn zi xié yáng lái yòu qù，rú cǐ jiāng shān
shǒu zhǒng táng qián chuí liǔ，bié lái jǐ dù chūn fēng
shān zhōng yè lái yuè，dào xiǎo bù céng kàn
yī jiù，yī jiù，rén yǔ lǜ yáng jù shòu
chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

《词林纪事》记《能改斋漫录》载：宣和间，有题陕府驿壁云：幼卿少与表兄同研席，雅有文字之好。未笄，兄欲缔姻，父母以兄未禄，难其请。遂适武弁。明年，兄登甲科，职洮房。而良人统兵陕右，相
肯费心费力去救助陷于苦难中的人，便如同菩萨再世。能不受社会人情的束缚，超然于俗务之外的人，便足以称之为最杰出的人。注释菩萨：指具有慈悲与觉了之心，能救渡众生于苦难迷惑，并引导众
一般国君犯的弊病是，用兵作战时不衡量自己的兵力和能力，开垦荒地时不计算好土地。因此有的地方狭小而人口众多，人口的数量超过了国家所拥有的土地；有的土地宽广而人口少，土地面积超过人口数
①螺：螺髻，古代女子的发式。②打叠：收拾，安排。
《祭鳄鱼文》，《韩昌黎文集校注》中原名《鳄鱼文》，但在《古文观止》中，则用此篇名。这是由于不少论者认为这是一篇祭文，或是一篇对鳄鱼的檄文。因此自觉不自觉地将《鳄鱼文》写成《祭鳄鱼文

相关赏析

君王用来控制臣子的方法有七种，称为七术，君王需要明察的隐秘情况有六种，称为六微。七术：一是从各个方面参验、观察；二是必须惩罚以显示君王的威严；三是对尽力效忠的一定兑现奖赏；四是逐一
①瓜洲：在今江苏邗江县南。②城如斗：指城形如北斗。③玉关：泛指边塞。④直控金山：是说瓜洲直接控制镇江金山，是东南的要冲。
○杨玄感　　杨玄感，是司徒杨素的儿子。　　他体貌雄伟，须髯漂亮。　　小时不成器，世人大都说他痴呆，他父亲常对所亲近的人说：“这个孩子不痴呆。”长大后，好读书，爱骑射。　　因他父亲的
这是一首描写春游的词。“东风又送酴釄信，早吹得、愁成潘鬓。”“酴釄”，《辇下岁时记》：“长安每岁清明赐宰臣以下酴釄酒，”夏初开白色花。“潘鬓”，潘岳《秋思赋》云：“斑鬓发以承弁兮”
《毛诗序》云：“《既醉》，大（太）平也。醉酒饱德，人有士君子之行焉。”三家诗无异义。宋严粲《诗缉》云：“此诗成王祭毕而燕（宴）臣也。太平无事，而后君臣可以燕饮相乐，故曰太平也。讲师

作者介绍

曹勋 曹勋（1098—1174）字公显，一字世绩，号松隐，颍昌阳翟(今河南禹县)人。宣和五年(1123)，以荫补承信郎，特命赴进士廷试，赐甲科。靖康元年(1126)，与宋徽宗一起被金兵押解北上，受徽宗半臂绢书，自燕山逃归。建炎元年(1127)秋，至南京(今河南商丘)向宋高宗上御衣书，请求召募敢死之士，由海路北上营救徽宗。当权者不听，被黜。绍兴十一年(1141)，宋金和议成，充报谢副使出使金国，劝金人归还徽宗灵柩。十四年、二十九年又两次使金。孝宗朝拜太尉。著有《松隐文集》、《北狩见闻录》等。他的诗比较平庸，但有几首使金诗颇值得注意。